มนุษย์ป้าขัางบ้าน

พวกคุณคงคิดว่าการเจอมนุษย์ป้าแค่ครั้งเดียวก็เอือมระอาใจจะแย่ แต่สำหรับผม มนุษย์ป้าอาศัยอยู่ขัางบ้านผม หึหึ!!
มนุษย์ป้าเพืงย้ายเข้ามาในหมู่บ้านผมได้ตอนผมเรียน ม. 6 จะมีหลายเหตุการมากครับขอยกตัวอย่าง
เช้าวันนึงผมตื่นขึ้นมาเพราะได้ยินเสียงคนโวยวาย
มนุษย์ป้า : ฿&&฿))฿&&@&฿฿&&&
ผม  : เสียงอะไรว่ะ!! หนวกหูSHIP พร้อมตื่นขึ้นแลัวตะโกนถามแม่ว่า แม่ๆใครมาเสียงดังเนี้ยะคนจะนอน โว๊ะ
แต่แม่ก็ไม่ได้ตอบอะไร ผมเลยลงข้างล่างไปดูว่าใครมาเอะอะเสียงดัง พอลงไปก็เห๊นแม่ยืน แว๊ดๆกับป้าข้างบ้าน ผมเลยถามว่า
ผม  : แม่มีไรกันอ่ะเสียงดังคนจะนอน ดังไปถึงห้องหนูเนี้ยะ
แม่  : ก็ ป้าข้างบ้านเนี้ยะดูๆ มาด่าแค่ใบไม้บ้านเราปลิ้วไปบ้านเค้าเนี้ย
ผม  : อะไรนะ (คือแบบยืนงง) ใบไม้
มนุษย์ป้า : พวกเทอจะมาว่าชั้นไม่ได้นะ ใบไม้บ้านเทอปลิ้วเข้ามาบ้านชั้น พวกเทอต้องมาเก็บออกไปด้วย
ผม  : ยืนชะโงกหน้าดู (เงิบไป3วิ พร้อมน้ำลายบูด) เอิ่มมมม ใบไม้บ้านผมปลิ้วเข้าบ้านป้า ไม่ถึง10ใบเนี้ยนะ นอกนั้นของบ้านป้าหมดเลยนะเต๊มหญ้าเลย
แม่  : นั้นนะสิ แค่นี้เองทำไมต้องเดือดร้อนตะโกน ซะแบบ ต้นไม้ล่มโค้นทับบ้าน
มนุษย์ป้า : พวกเทอมาเก็บออกไปด้วย เร๊วๆไม่งั้นชั้นจะเอาเรื่องบ้านพวกเทอแน่
ผม  : (คิดในใจ SHIPแค่เนี้ยอะนะ เรื่องใหญ่โต ) แม่เด่วหนูไปเก็บเอง
แม่  : เออๆจะได้สิ้นเรื่องสิ้นราว
ผม  : เดินไปเก็บที่กวาดใบไม้กับที่โกย เดินไปบ้าน มนุษย์ป้า
มนุษย์ป้า : ไหนๆก็มาเก็บและกวาดให้ชั้นด้วยและกันเดี้ยวชั้นไปอาบน้ำก่อน
ผม  : เงิบดิฟังคำนั้น ผมเลยบอก ป้าผมทำในส่วนของผมอ่ะ ของป้าก็เก็บเองดิครับ
แม่  : ตะโกนข้ามมา นั้นสิมาใช้ลูกชั้นได้ยังไง
มนุษย์ป้า : แหม๊คุณ ไหนๆก็มาเก็บแล้วก็ทำทีเดียวไปเลยและกัน
ผม  : ไม่อ่ะครับ ผมเก็บแค่ของบ้านผมพอจบนะ แล้วผมก็รีบเก็บๆใบไม้บ้านของผมไป
มนุษย์ป้า : ด่าตามหลังพอผมออกไป ชั้นจะจำไวว่าบ้านหลังนี้ไม่มีน้ำใจ
ผม  : เดินเข้ามาบ้าน พร้อมมองกับแม่ แล้วทำหน้าแบะปากพร้อมกัน

ตั้งแต่นั้นมา พ่อก็กั้นรั้วให้สูงขึ้นเพื่อไม่ให้ ใบไม้ปลิ้วเข้าบ้าน มนุษย์ป้าได้อีกเลย
แต่อย่าลืมว่ามนุษย์ป้าอยู่ข้างบ้านผม ฉะนั้น. มันไม่ได้มีแค่เรื่องเดียวแน่ๆ
ปล. ท่ามีแท็กเกี่ยวกับมนุษย์ป้าจะดีมาก ไวผมจะติดตามและเข้ามาบ่น เอ้ยเขัามาเล่าใหม่ แจ๊ะเพลีย